Na het betalen voor een nieuw ticket, en het verblijf van verschillende uren op de luchthavens van Santiago en Barcelona ben ik dan toch thuis geraakt op woensdag 23/5. Zeer moe, maar voldaan. Een tocht die ik nooit meer zal vergeten, zowel mentaal als fysiek. De slechte momenten, die zal ik vlug trachten te vergeten, daarentegen de goede, die blijven in mijn hart gegrift voor de rest van mijn leven. Ik maak geen vergelijk tussen de twee camino's die ik tot nu toe heb gewandeld. Ze waren zo verschillend, en ik heb van beide genoten. Hopelijk kan en mag ik nog naar Santiago wandelen. Ik wil iedereen bedanken die mij tijdens deze tocht gesteund hebben, en in het bijzonder mijn echtgenote, mijn kinderen en mijn familie. De laatste foto's staan ondertussen op de blog. Bedankt en Hasta Luego, en voor zij die vroeg of laat naar Santiago gaan, Buen Camino. Pelgrimsgroet, Luc

En ik die dacht dat ik op deze tocht alles had gehad.
Vanmorgen rustig een douche genomen, rugzak verder gepakt, een ontbijt en nog eens langs de kathedraal. De bus naar het vliegveld genomen en daar begon de miserie. De vlucht die ik normaal zou nemen was geannuleerd. Het hoe en waarom bespaar ik jullie. Samen met mij nog 2 mensen met hetzelfde probleem. Reclameren en zoeken naar een oplossing. Eerste vertrek naar Barcelona vanavond om 22u55 en morgenvroeg naar Zaventem waar ik rond 8u50 zal aankomen. Dat hoop ik tenminste. Wat een pelgrimstocht.
Als je te voet gaat dan weet je dat je vooruit gaat, met het openbaar vervoer ...
De foto's hebben jullie nog tegoed.
Groetjes

Van uitslapen kwam vandaag niets in huis. Een overvolle albergue, veel gesnurk en onder mij een zeer onrustige slaper. Gevolg, om 6u30 stond ik al onder de douche. Rustig van een ontbijt genoten en dan met de bus naar Padron.
In de kerk aldaar, onder het altaar, kan men de steen zien alwaar het bootje met het lichaam van Jacobus is tegen gevaren, aldus volgens de legende. Daar wat rondgelopen en met de bus terug naar Saniago.
Ondertussen is het hier beginnen regenen en de temperatuur is ook niet hoog. Ben dan bij "Monola" een pelgrimsmenu gaan eten. Dit was het beste menu dat ik op deze tocht heb gegeten. Naar de albergue, er is hier toch geen kat op straat, en mijn rugzak gaan pakken. Ga straks nog wel eens zien dat ik geen bekenden zie, en dan gaan slapen.
Morgen kom ik naar huis.
Pelgrimsgroeten.

Vandaag de laatste wandeldag. Van Capilla naar Santiago, amper 16.00km. De moeite niet. Iedereen in de albergue was vroeg uit de veren. Zou dat iets te maken kunnen hebben met de nabijheid van Santiago? Het was in ieder geval een tocht via de zeer goed ruikende eucaliptusbossen. Verder langs kleine geasfalteerde wegen zonder verkeer en nog via de voorsteden tot in Santiago. Droog is het in ieder geval gebleven tot ik hier aankwam. Zon, wolken en regen wisselen elkaar af. De foto van de aankomst, de rugzak naar de albergue en dan mijn ' compostela ' gaan afhalen. Naar de pelgrimsmis van 12.00u., vrienden ontmoet em lekker gaan eten. Dat is alles wat ik tot nog toe gedaan heb. Straks nog wat rondlopen en hopen dat ik nog wat bekenden ontmoet. En voor morgen, dat zien we dan wel. Hasta luega!

Vandaag 19/05, een toch van 34km tussen A Laxa en Capilla de Santiguiño. Het profiel en het uitzicht veranderen de laatste dagen niet of nauwelijks.
Het aantal pelgrims daarentegen, dat stijgt wel met de dag. Je hebt er zelfs die met de bus van albergue naar albergue rijden om een stempeltje te krijgen. Ieder zijn weg ...
Zelf had ik vandaag het geluk maar één bui over mij heen te krijgen, maar eens in de albergue volgde de ene bui de ander op. Iedereen die nu binnenkomt is goed nat. Straks ga ik hier in de albergue iets bestellen om te eten en morgen de laatste 16km tot Santiago.
Hopelijk blijft het morgen tijdens het stappen ook droog.
Tot morgen.
Pelgrimsgroeten

18/05 De etappe van vandaag is te vergelijken met die van gisteren. Op en af, weg en pad, bos en veld, alleen de zon was vanmorgen niet te zien, wel mist en regen. Rond 10u kwam de zon te voorschijn. Rustig verder gestapt tot aan de albergue van A Laxa. De douche, enz... en daarna iets gaan eten met de vrienden.
Ondertussen is het hier beginnen regenen.
Tijd voor een siesta dus.
Tot morgen.

17/05 Na een zeer warme en zwoele avond in Ourense vanmorgen om 6u45 vertrokken naar Oseira. Een tocht met zowel stijgen als dalen, gewone weg en door het bos, door water en slijk. Een heerlijk zonnetje  en niet al te hoge temperatuur. Zalig om dan ongeveer 33km te wandelen. Ik heb mijn intrek genomen in de albergue van het klooster. Heel basic, maar een bed is een bed. Zo dadelijk eten, mijn bed in en morgen weer verder. Het leven van een pelgrim kan simpel zijn.
Groetjes.

Vanmorgen om 6.45u vertrokken richting Ourense. Ik kan moeilijk zeggen dat het een aangename tocht was. Steeds langs de gewone weg met heel veel verkeer, zowel auto's als vrachtwagens. Ze rijden u bijna van de baan. Gezellig is wat anders. Al een geluk dat de zon scheen en dat de dorpjes en gehuchtjrs snel na elkaar volgden. Onderweg een stop voor gebak met koffie. Dat smaakt altijd. Via Seixalbo en een industriepark wandel ik Ourense binnen. Tot aan de albergue " Convento de San Francisco " alwaar ik al tot 12.30u kan wachten voor de deuren open gaan. Dan maar eerst een punt gaan drinken. Na de inschrijving, de douche en de was, de stad in. Eigenlijk is het hier in het oude stadsgedeelte een doodse bediening. Is het misschien te warm? Wat rondgelopen en dan tapa's gaan eten. Een winkeltje gezocht om nog wat inkopen te doen en straks, als het wat frisser is, ga ik nog eens tot aan de kathedraal. Ga eerst nog eens kijken hoe ik morgen de stad uit moet en de trip van morgen bekijken in mijn boekje en vroeg mijn bed in. Morgen, ergens onderweg, de steen met de vermelding van de laatste 100km. Pelgrimsgroeten.

Gisteren hadden we in de kamer, we sliepen met 6, om om 6.00u het licht aan te doen. Geen gezever met lichtjes en rugzakken. Dus vanmorgen rustig opgestaan, gewassen en iets gegeten en om 6.45u op stap. Het was nog fris en er hing nevel en mist. Eerst rustig aan maar vanaf Tamicellas sta ik voor een flinke klim naar Albergueria. Door de nevel en mist, maar eens boven, de zon. In Albergueria moest ik stoppen aan de bar " Rincón de Peregrino ". Ik moest wel 10' wachten, althans dat stond op een papiertje dat aan de deur hing. Het wachten was de moeite waard. De bar hangt vol met schelpen van pelgrims. Koffie gedronken met cake, foto's genomen en mijn naam op een schelp geschreven. Dan weer verder. Omhoog tot in Monte Tolerino, en dan terug door de nevel en de mist naar beneden. Vanaf Volatiliteit de Nationale gaat de weg terug door de velden. Steeds rechtdoor onder een stralende zon. De laatste kilometers gaat het terug op en af door het eikenbos tot aan de albergue van Xunqiera. De gebruikelijke rituelen en nu een bocadilla. Tot morgen!

Een fantastische dag. Vroeg vertrokken, de zon die op kwam en de bergen in Galisië. Een dag om nooit meer te vergeten. De vergezichten, het klimmen en het dalen en dan het zonnetje op het zonnehoedje. Fantantisch, ik heb van deze wandeling genoten. Het is de eerste dag dat ik zo geniet van de camino. Als de volgende dagen ook zo mogen zijn dan ben ik heel blij. De natuur is hier zo mooi in de bergen en het weer is zo goed, het doet alles van de vorige weken vergeten. Hier in Laza mijn bedje op gemaakt en iets gaan eten. Nu, na een tocht van 35km. ga ik wat rusten , en morgen terug een dag van ongeveer 33km. door deze prachtige natuur naar Xunquiera de Ambia. Tot morgen.

Vanmorgen waren de echte pelgrims al om 5u15 wakker. De lichtjes schenen naar alle kanten en de rugzak werd gepakt. Deze pelgrim dan ook maar opgestaan en om 6u50 vertrokken.
Gisteren de Padernelopas (hoogte 1360m), vandaag was de A Candapas (hoogte 1260m) op de grens tussen Castilla y León en Galicia.
Verder door slijk en water tot in A Gudiña. Je komt hier de eerste eucalyptusbomen tegen en de weg wordt aangeduid  door typisch bewerkte stenen van een kunstenaar.
Na de was en de plas lekker gegeten. Straks op tijd de slaapzak in en morgen nog een lastige etappe van 35km naar Laza.
Pelgrimsgroeten en tot morgen.

12/05 om 7u in stijgende lijn vertrokken tot in Padornelo tot op een hoogte van 1360m. De snelweg en de N525 zijn hier net ver weg.
Om in Lubián te geraken zijn er 2 mogelijkheden. De ene loopt via de tunnel, de andere volgt de originele pelgrimsweg. Van hieruit gaat het in dalende lijn tot in Lubián.
In Lubiàn moe maar voldaan aangekomen en mijn intrek genomen in de albergue.
Morgen stappen we verder.

Na een pelgrimsmaaltijd en een toffe babbel met de mede-pelgrims in ons bede gekropen en vanmorgen dan om 7u vertrokken in t-shirt. Genoeg zon, maar gezellig warm. Langs de holle wegen met water en slijk naar Pueblo de Sanabrie. Naar het kasteel en de kerk, maar alles bleek gesloten tot 16u. Dan maar op de markt fruit gekocht, een koffie met cake en dan weer verder. Nog zo'n 4km moeten omlopen omdat ik van de Guardia Civil niet door mocht en aangekomen in Reguejo. Mijn intrek genomen in de albergue muncipal, iets gaan eten en drinken met vrienden. Morgen stappen wij met 5 verder. Kruip nu mijn slaapzak in. Groetjes en tot morgen

Vanmorgen om 7.00u vertrokken in Rionegro en de zon kwam al piepen aan de horizon. Het zal een mooie dag worden want wolken waren er niet te zien. Het eerste stuk tot in Mombuey was slecht. Een zeer drassige weg. Gelukkig bestaan er waterdichte schoenen. In Mombuey een koffie en we konden er weer tegen. Het vertrouwde glooiende landschap maar nu weer tussen de steeneiken. De volgende dorpjes lagen niet ver uit elkaar, maar dat wil niet zeggen dat er daar iets is. Een kerk en enkele huizen, en dat is het. Lekker verder stappen onder het lentezonnetje. Echt zalig. De eigenlijke weg nog moeten verlaten wegens wegeniswerken en ontploffingsgevaar en zo zijn we dan aangekomen in de albergue van Asturianos. Deze ligt aan het sportcentrum even buiten het dorp. Om straks te eten moet ik dus terug naar het dorp, ofwel hier een pizza of een bocadillo. Dat zal ik straks wel zien. De zon schijnt en daar ga ik nu nog wat van genieten. Groetjes en tot morgen!

Vanmorgen dan eindelijk eens kunnen vertrekken zonder die donkere, dreigende wolken. De wind houd nog wel aan, maar wat lig ik nu te zagen, het is droog en de zon schijnt en de weg was goed begaanbaar. De sombere dagen zijn verdwenen. Het was vandaag een zeer mooie wandeling. Een kleine 30km. maar door de mooie bossen en langs de velden zijn die zo voorbij. Gewoon bergop en lichtjes bergaf, en langs de oevers van het stuuwmeer tot in Villar de Farfon. Aldaar een koffie gedronken in een albergue. Ik had wel wat spijt dat ik daar niet kon blijven. Heb daar een roggel babbel gehad met de eigenaar van de albergue. Maar de tocht gaat verder en nu ben ik in Rionegro del Puente. Ga nu nog wat van het zonnetje genieten ook al is er veel wind. Het leven van een pelgrim kan ook mooi zijn. Groetjes.

Het tweede berichtje van vandaag. De was is reeds netjes opgeplooid in de rugzak. Om 15.30u hadden ik, samen met nog vijf pelgrims, een fantastsch middagmaal. Echt lekker en veel gegeten. De wijn kwam van de eigen wijngaard. Straks moet ik echt geen eten meer hebben. Ondertussen is het wel wat warmer geworden en zijn de heel donkere wolken verdwenen. Daar maar gebruik van gemaakt om naar de winkel te gaan en het kerkje in het naburige dorp, Santa Marta de Tera, het kerkje te gaan bezoeken. Bij het achterportaal van dit kerkje zien we het oudst bekend beeldje van Jacobus afgebeeld als pelgrim. In de kerk is een kapiteel te zien van twee engelen die een madorla vasthouden. Twee maal per jaar, op 21/3 en 22/9,dag en nacht zijn dan even lang, dan schijnt de zon door een klein vensterje en verlicht eerst de linker engel, dan het hele kapiteel, en vervolgens de rechter engel om dan te verdwijnen. Een klein wonder? Daarna terug naar de albergue en nog wat praten met de andere pelgrims. Straks mijn bedje in en stilletjes hopen dat het morgen droog is, want dan stappen we verder. Hasta luego

Het weerbericht. Sinds gisteren 17.00u heeft het hier onophoudelijk geregend tot vanmorgen ongeveer 09.0u. Ge kunt u voorstellen hoe de weg erbij ligt.Vanmorgen dan maar met tegenzin vertrokken. Ik heb een hekel om te wandelen in de regen en het wil maar niet stoppen met regenen. Om 7.00u galochen aan,rugzak op de rug en poncho erover. Na een kwartuur is de poncholangs buiten zo nat als langs de binnenkant. Het leven van een pelgrim kan zeer plezierig zijn, zie de voorbije drie dagen, maar nu is het wel hard. De modder blijft aan uw schoenen plakken, goed kijken waar je loopt en oppassen dat je niet onderuit gaat. Na een vermoeiende 22km. benik dan gestopt hier in Santa Croya de Tera. Een heel mooie albergue, Casa Anita ,aan het einde van het dorp. Ik mag nu naar de kamer, alles is juist gepoetst, en dan kan ik de was afgeven en een douche nemen. Groetjes en misschien tot straks.

Gisteren ben ik dan met de " taxi " van Granja de Moreruela naar het hotel in Villarrin de Campos gereden. Daar mocht ik samen met Dirk en Wim overnachten. Een gezellige namiddag en samen lekker en gezellig gegeten. Wat een luxe leven voor een pelgrim. Vanmorgen dan heeft Dirk mij terug naar Granja gebracht. Starten daar waar ik gisteren gestopt ben. Zo moet dat. Een korte tocht van ongeveer 26km. Ik neem de richting van Ourense, de camino Sanabres. Na enige tijd een flinke kuitenbijter en een toch wel gevaarlijk stukje langs het water, maar het zonnetje scheen en dus was alles dik in orde. Verder was het weer door de velden en over de praktisch kaarsrechte wegen. Dirk en Wim zijn mij dan weer tegemoet gekomen en zo hebben wij weer een stukje samen gestapt. Ben hier in Tabara ingetrokken in een hostal. Samen gaan we nog enkele uren gezellig doorbrengen in het ondertussen regenachtige en koude Tabara. Hasta luego!

Gisteren niets meer op de blog gezet. De dag die ik gisteren met Dirk en Wim heb doorgebracht was fantastisch. We hebben samen de stad bezocht en lekker en gezellig gegeten. Ik voel mij nu een luxe pelgrim. Maar aan alles komt een einde. Mijn makkers naar het hotel en ik naar de albergue. Een zalige nacht zat er niet in. De ene snurker stopte en de andere begon. Wat was ik blij dat het 6.00u was. Ik mijn bed uit, alles bij elkaar gepakt en de slaapzaal uit. Het resultaat was dat ik om 6.45u met mijn petzeltje de stad uitliep. Vandaag dan een tocht van ongeveer 41km. Na ongeveer 18km kwam ik dan toch een bar tegen die open was en daar dan en heerlijke koffie gedronken en een tostado gegeten. Ik kon verder. Het landschap deed een beetje denken aan de Meseta van de Camino Frances. Tussen de korenvelden door, rechte paden maar wel licht glooiend landschap. De zon was van de partij vandaag. Nog altijd fris en enkele wolken maar toch zalig wandelweer. En dan, op enkele kilometers voor Riego del Camino kwamen Dirk en Wim mij tegemoet. Samen hebben wij de resterende kilometers dan afgelegd. In Granja de Moreruela aangekomen en mijn stempeltje gaan halen in de albergue en deze luxe pelgrim mag nu op hotel gaan slapen, enkele kilometers buiten de weg. Morgen brengt Dirk mij terug naar Granja en begin verder te stappen op het punt dat ik vandaag gestopt ben. Ik verlaat de " via de la plata " " en stap verder op ede camino Sanabres richting Tabara en Ourense. Ik beleef een geweldige tijd samen met mijn beste vrienden. Tot morgen, Hasta luego

Vandaag vertrokken om 6.55u. Naar Zamora.de regen zou wel uitblijven, de temperatuur valt nog steeds tegen. Door de velden en het slijk van de weg een korte etappe van 19km. Vandaag zal ik DIrk en Wim ontmoeten. Rond 10.00 de stad binnen gewandeld. Zo te zien een prachtige stad. Een berichtje van Dirk om een plaats af te spreken waar we elkaar zullen ontmoeten. Heel de stad door naar de ontmoetingsplaats. Wel, hier zitten wij nu samen een tas koffie te drinken en dan samen de stad in. Om 13.00u moet ik wel aan de albergue zijn om mijn bedje op te maken. Wel, tot straks!

Wel, zoals gedacht, Fred stopt ermee. Spijtig, maar het zij zo. Salamanca is een mooie stad. Zeer druk en toeristisch en dan natuurlijk heel veel jeugd on de stad. Day heeft alles te maken met de universiteit. Ik heb genoten van Salamanca, al is en blijft het koud en nat. s'Morgens afscheid genomen van Fred, was toch een beetje emotioneel, en dan verder op stap. Tussen de buien door de stad uit. Op een bepaald moment voelde ik mij juist een eend. Kletsnat en koud, besloot ok in Calzada de Valdunciel te stoppen. Amper 16km. maar ik had het gehad voor de dag. Een douche en lekker eten ( zelf klaar gemaakt ) en een goede nachtrust vandaag dan verder naar Villanueva de Campean. Door het slijk, tussen de buien door en de aanhoudende koude wind ben ik hier dan aangekomen rond 13.00u. Rusten, eten en vroeg mijn bed in. Morgen stappen we verder in dit weer naar Zamora. Amper 19km. ver en daar ontmoet ik dan mijn twee vrienden. Groetjes.

Salamanca

Gisteren nog een gezellige maaltijd met enkele pelgrims en dan het koude bed in. Geen verwarming in de kleine en alles behalve gezellige albergue. Vanmorgen dan maar de lange broek aangetrokken. Normaal stap ik in korte broek maar aangezien het gisteren zo koud was ben ik dan maar in lange broek vertrokken. Van Morille naar Salamanca is niet zo ver, ongeveer 20km., maar een gezellig stuk vind ik het ook niet. Was eigenlijk al tevreden dat het niet regende en het niet zo bitter koud was als gisteren. Fred, mijn Duitse medepelgrim die nederlands praat, zal er vandaag de brui aan geven denk ik. Zijn voeten staan vol blaren. Hij had enkele dagen met natte voeten moeten rondlopen en bovendien waren zijn schoenen stuk. In Olive de Plasencia is Monica, de hospitalera, dan met hem nieuwe schoenen gaan kopen in Plasencia. Passen deden ze niet goed, maar hij had geen andere keuze. Sindsdien blaar na blaar en het resultaat is nu dat hij het niet meer ziet zitten. Straks zie ik hem en dan verneem ik zijn beslissing wel. Ondertussen zit ik dus in Salmanca. Fred en ik hebben onze intrek genomen in een hostal. De drukte in de stad is enorm. Dagen in de natuur en dan die drukte en de stank van auto's, dat valt erg tegen. Maar ja, een stad zonder drukte, die bestaat volgens mij niet. Ga nu de stad in om wat te gaan bezichtigen. Pelgrimsgroeten en hasta luego.

Dinsdag 01-05-12

Je kan het niet geloven, maar vanmorgen had het hier gevroren. Ik kon de sterren zien. De donkere wolken waren verdwenen maar het was bitter koud. Na een half uurtje stappen zag ik de zon opkomen. Zon en een blauwe hemel, wat was dat lang geleden. Een flink stuk stappen op de Cañada de la Vizana, een veetrekweg die tot in de Leonese bergen loopt. Het terrein was aanvankelijk glooiend maar dan ging het via stenige paden en een zware klim naar dr Pico de la Dueña, 1140m. hoog. Op het hoogste punt staat het laatste kruis van de kruisweg die Don Blas gemaakt heeft. Daarna bergafwaarts en langs de weilanden en over de brug Arroyo de los Mendigos, langs een heel grote varkensfokkerij tot in Morille. Het eindpunt van vandaag. Morgen nog zo'n 20km. tot Salamanca. Pelgrimsgroeten.